Μαζεύει ξανά τα παιδιά...

Εκεί μακρυά στα παιδικά μου χρόνια, τις ανήσυχες νύχτες, μόνος στο σκοτάδι... παραμιλώ
σε ποιόν τόπο μακρινό χάνεστε όταν σας χρειάζομαι... και ρωτώ
που είναι η περιεργεια που νόμιζα οτί ποτέ δε θα χάσω... ξεχνώ
σε ποιο σύμπαν έχω εγκλωβιστεί... όχι δεν θα αφανιστώ

Και μαζεύω τα παιδιά, τις εφηβικές μνήμες αναζητώ
μαζί ξανά όπως παλιά, μαζί να πετάξουμε σαν τα πουλιά
κλείσε τα μάτια και ταξίδεψε με το μυαλό