Άγριο μέλι

Με αγαπημένους στίχους από ένα όχι και τόσο εμπορικό τραγούδι θα ξεκινήσει το σημερινό άρθρο...

Να κρατιέμαι από πάνω σου όταν πονώ
και να γέρνω αργά το κεφάλι στον ώμο,
που δεν τρέμουν τα χέρια σου όλο να φθονώ
δίκαιος φθόνος σ 'άδικο της ζωής νόμο

Ν 'αφουγκράζομαι δάκρυα και γέλια υγρά
και ν 'αφήνω στο βλέμμα σου ένα άκοσμο χάδι
που γεμίζεις μ 'ανάσες καθώς ξεψυχά
το καλύτερο νιότης αν θες μας το βράδυ

Να κουρνιάζω ερείπιο στα ερείπια επάνω
και να φτύνω σιωπές σ 'άλλες δυό μου ζωές
που δε τρέχουν τα σύννεφα και πως ν 'ανασάνω
με πατζούρια κλειστά και θνητούς πνεύμονες.

...

Τελικά, δεν είναι οι ανεκπλήρωτοι έρωτες γραφτό να αφήνουν σημάδι
ανεξίτηλο στο χρόνο, ανοιχτή πληγή στ' αδύναμο σώμα.
θα μείνω, στο υπόσχομαι για πάντα πιστός
σαν βροχή που νοτίζει το διψασμένο χώμα